09-07-2011 Larrasoana – Cizur Menor

We werden allemaal voor 6 uur wakker. Ik had een paar rare dromen gehad. Ze zijn te persoonlijk om hier neer te schrijven maar ze waren erg speciaal. Ik heb nog nooit eerder zo’n sterke visuele droom ervaren dan vannacht.

We besloten om te gaan lopen. Er was geen ontbijt mogelijkheid zo vroeg. In verband met San Fermin in Pamplona zou de herberg niet open zijn wat betekend dat we naar de stad of het dorp na Pamplona zullen moeten doorlopen.

Het lopen ging best wel goed als je je bedenkt dat we buiten hebben geslapen. Opzich wel grappig dat we met 7 pelgrims buiten hebben geslapen.

Het tempo was zo verschillend dat iedereen zijn eigen tempo ging lopen.

Bij de aankomst in Pamplona schrok ik enorm. Ik schrok van het lawaai en de snelheid. Ongelofelijk gevoel als je weet dat je maar 2 dagen in de rustige natuur hebt gelopen. Ikzelf woon in het centrum van Maastricht en ben nogal wat verkeer gewend. Ik ben absoluut een snelheidsliefhebber. Toch schrok ik hiervan. Ik was even wereldvreemd. Er kwam een Harley aangereden. Ik dook echt in elkaar. Ik dacht bij mezelf. Hoe kan dit nu? Een auto kwam snel aangereden en remde laat. Allemaal dingen die normaal zijn, nu schrok ik ervan. En nee… ik vind snelheid nog steeds leuk 🙂 Die mensen reden ook niet asociaal of zo, ik was het gewoon niet meer gewend!

In de stad merk je dat de mensen niet zo bezig zijn met de Camino de Santiago zoals in de dorpen. In de stad krijg je soms nog rare gezichten van mensen die je aankijken wat je in hemelsnaam aan het doen bent. Je ziet er niet normaal uit en denk dat de geur ook wel tegenwerkt. Tientallen kilometers lopen helpt geen deodorant tegen, echt niet…

Ik moest ook beter opletten om de pijlen te vinden die de juiste weg aangaf richting Santiago. Dit is in de stad moeilijker dan in de natuur. Grappig was dat tijdens het lopen een tegemoet lopende man mij in het Spaans nariep : “Buen camino, proxima rotonda gire a la derecha”. Dus bij de volgende rotonde naar rechts. Toch wel handig als je Spaans verstaat en beetje spreekt. Ik bedankte hem. En inderdaad na een tijdje lopen was er een rotonde en moest ik rechts afbuigen.

Gisteren heb ik een fout gemaakt. Ik heb mijn handdoek gebruikt om onder mijn voeten te leggen zodat ik met mijn voeten niet op de grond hoefde te liggen. De handdoek was dus helemaal vol met kleine takjes…

Het lopen ging wel lekker maar ik maakte me wel zorgen over een slaapplek. Wat als nu er weer geen slaapplek zou zijn, zou ik dat kunnen volhouden. Als je zoveel loopt wilt je toch echt nachtrust hebben. Vandaag zou ik rond de 20 kilometer lopen.

Aankomst in Cizur Menor was wel emotioneel. De eerste pelgrimsherberg die ik zag ging ik meteen naar binnen. Kapot moe. Ik vroeg in het Spaans of ze nog een plek om te slapen hadden. Eten vroeg ik niet naar omdat het me niet interesseerde. Ik wilde lekker kunnen slapen. Ik had geluk. Het was een donativo herberg van de Orde van Malta. Je mag dus zelf bepalen hoeveel en of je doneert. Je mocht ook eten nemen en klaarmaken. Ik wilde douchen en slapen.

Na het douchen voelde ik me al een stuk beter. Ik zat meteen in mijn ritme. Even de was doen op de hand zodat deze goed buiten kon drogen. Mijn handdoek was echt smerig met die takjes. Ik kreeg het er niet uit. Terwijl ik de was aan het doen was kwam een bloedmooie meid naar me toe met een vraag… Ze vroeg me of ik haar kon helpen met uit te leggen hoe je op de hand moest wassen. Ik vond het wel grappig dat ze dat juist aan mij vroeg. Ik zei dat ik niet zoveel ervaring had en het gewoon deed. Ze vroeg waarom ik zo perfectionistisch aan het wassen was. Dat was enkel om de takjes eruit te pulken geen andere reden. Met de hand wassen krijg je het toch niet goed schoon als met een machine. Nu snapte ze het. Ze had een witte bikini aan en zag er echt goed uit. Ik weet dat je geen vooroordelen moet hebben maar ik moest meteen denken aan Paris Hilton en aan California. Ik vroeg dan ook of ze uit California kwam… Ja zei ze. Na het wassen liep ik het dorp in om te kijken wat ik kon gaan eten en eventueel voorraad bijvullen bij de supermarkt. Ik zag haar makeup opdoen en dacht nog waarom doet ze dit met deze hitte en ja… niemand hier doet dat… kijken of ze dat over een paar dagen nog steeds doet. Ik zag de makeup gewoon smelten van haar gezicht.

Toen ik terugkwam van het dorp zag ik dat ze een beetje pech had… ze had de was opgehangen maar niet goed, daardoor was door de wind alles op de grond gevallen dus alles weer vies. Balen zoiets.

Ik baalde dat ik geen deken/laken had. Ik moest ook op een stapelbed bovenop gaan liggen. Vandaag was wel een mooie dag qua uitzicht op mooie dames. Het bed naast me lag een mooie meid… Het grappige is dat ik geen interesse had om een gesprek aan te knopen of te flirten. Ik was hier voor iets anders. Viel me op dat dit geheel vanzelf en natuurlijk ging. Achteraf viel me dat op.

Ik was aan het denken of ik een nieuw laken/deken wilde gaan kopen. Het is niet erg en mis het eigenlijk niet maar het is toch handig.

Foto en video galerij:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ramond in Pamplona

Aankomst in Pamplona

Tijdens mijn aankomst in Pamplona was San Fermin volop bezig.

Camino de Santiago teken op het voetpad in Pamplona