21-07-2011 Calzadilla de la Cueza – El Burgo Ranero
Vandaag ben ik om 05.50 beginnen te lopen. Het was zwaar maar wederom meer mentaal zwaar dan fysiek. Ik heb het idee dat mijn denken meer op proef word gesteld dan mijn lichaam. We zouden eigenlijk tot Berciano del Real Camino lopen dat zou dan ongeveer 30 km zijn geweest. Toen we daar aankwamen wilde we nog doorgaan. Gisteren bij het avondeten stelde Huib me een vraag. Of ik nog van mijn ex-vriendin zou houden als ze in een rolstoel zat. Ja zei ik zonder na te denken. Er kwam een Spanjaard de eetzaal binnen en de ober vroeg of deze persoon bij ons mocht zitten. Jawel vinden we wel leuk. Hij heette Alfonso. We hadden het over het leven en vrouwen. Huib kreeg niet veel mee want alles ging in het Spaans nu en dan vertaalde ik het voor hem. Ik vroeg hoe je het hart van een vrouw kunt winnen. Alfonso zei dat kun je niet. Je moet je eigen hart in orde hebben en dan komt het goed. Speciaal niet? Ik ben eigenlijk te moe om dingen op te schrijven. Het is toch wel zwaar geweest vandaag. Lekker vroeg gegeten. De dagen gaan wel raar. Het is 2 dagen geleden dat ik de brief op de post heb gedaan. Ongeduldig ben ik toch. Terug naar nu. Is nu 19.55 met een cafe con leche op terras. Mijn buik doet pijn. Misschien is het de paprika. Ik heb mijn tas een beetje uitgemest. Overtollige dingen verwijderd. Gewicht is belangrijk t.b.v. de knieën. De pijn gaat vandaag wel. Mijn kleine linkerteen doet vreemd qua pijn. Alsof er geen gevoel in zit maar toch pijn doet. Aan mijn dikke teen voelt de nagel pijnlijk aan. Vooral met in- en uitademen. Koffie kost hier 1 euro. Lekker. De meeste pelgrimsmenus zijn 9 euro. Vaak kun je kiezen tussen mix salade, spaghetti/macaroni, soep als voorgerecht. Albondigas, vlees of vis als hoofdgerecht en rijstpudding of flan als nagerecht.Wijn en water als drinken. De vorige 2 dagen was de rode wijn koud. Schijnbaar om de echte smaak en kwaliteit te maskeren. Even geen alcohol meer. Je merkt dat het herstel dan langer duurt. Eigenlijk is het gevoel van de pijn bij het opstaan het vervelendst. Je spieren zijn dan koud en het gaat niet soepel. Pijntjes en de stroefheid verdwijnt pas als je bent warm gelopen. Morgen loop ik met Huib tot Leon en dan gaan we onze eigen weg. We hebben elkaar flink gesteund maar het word tijd dat we weer onze eigen camino gaan lopen. We hebben afgesproken dat mocht het niet lukken we elkaar altijd kunnen bellen. Toch fijn. Hij wil 40 km per dag gaan doen. Ik eigenlijk steeds 30. Het is nog 320 km na morgen, geloof ik. Dat zou nog 11 dagen betekenen. Dadelijk eens goed bekijken. Niet meer gekeken. Geslapen.
Foto en video galerij :
